Om maar met de hype mee te gaan (mijn bijna 3-jarige dochter is al fan terwijl ze de hele film Frozen nog niet gezien heeft): Laat het los, laat het gaan. Sommige dingen moet je gewoon maar niet erg vinden als je kinderen hebt. Hieronder een paar voorbeelden van dingen die ik los heb moeten laten.
Tips voor jonge stellen die een huis kopen: Als je later eventueel kinderen wilt, wacht dan met het kopen van dure meubels tot de eventuele kinderen later groot zijn, verf je muren met onverwoestbare en afneembare verf en neem een vloer ZONDER V-groef. Dan ben je alvast een beetje voorbereid.
-
Die mooie vloer waar je zo zuinig op bent. Laat los.
De eerste paar maanden met een baby kon ik nog een speelkleed onder ‘de sloper’ leggen. Zodra ze mobiel werd, bleef ik ze terugzetten op het kleed tot ik dacht: ‘Oké, laat maar, over 15 jaar komt er wel een nieuwe vloer.’ Nu spelen ze treintje op omgekeerde plastic borden, al schuivend over de houten vloer… Het doet me “niks”… En van die V-groef in de vloer baal ik elke dag (ik wilde hem eigenlijk ook niet). Dan zit ik weer op mijn knieën kwark, spaghettisaus, spuug, melk, appelsap, aardappelpuree en noem het maar op uit de V-groef te schrapen met mijn nagels.
-
De witte muren die zo mooi glad afgewerkt zijn. Laat gaan.
De muren waren vrij lang veilig, tot ze het kleuren op papier wel gezien had en vond dat de giraf ook over de muur heen moest galopperen. Dat ene stukje muur heb ik opgegeven, maar de rest bescherm ik nog fanatiek. Het krijtbord aan de binnenkant van de wc-deur is een goede afleidingsmanoeuvre.
-
De witte salontafel waar je een jaar naar hebt gezocht. Bescherm hem.
Vanaf het moment dat ze kon staan aan de salontafel, kon ik haar natuurlijk niet verbieden te spelen. Om de salontafel te beschermen heb ik er plakfolie overheen geplakt. Zo kon ze wild krassen met speelgoed en potloden zonder problemen. Het ziet er niet meer zo stijlvol uit, zeker niet met de meters plakband eromheen die nodig waren om met plakviltjes de hoeken te beschermen. Ik ben benieuwd hoe hij eruitziet als ik over 10 jaar het folie eraf haal.
-
Die dure nette kleren. Berg ze op of geef ze op.
Vanaf dat ik zwanger was, kon ik mijn oude garderobe inpakken en op zolder zetten. Na de bevalling paste ik snel weer in mijn oude kleren, maar al snel werd duidelijk dat nette kleren niet meer bestonden. Vanaf dag 1 werd ik onder gespuugd, gepoept en na een paar maanden werd het gooien met eten en broccoli blazen. Er is een duidelijke scheiding nodig tussen werkkleding/nette kleding en dagelijkse kleding met de kinderen. Tip voor papa’s die thuiskomen van hun werk: Trek direct oude kleren aan.
-
De 9 uur slaap die je per 24 uur nodig hebt. Laat los, nu is dat 9 uur per week.
Tijdens mijn zwangerschap werd ik wakker gehouden door misselijkheid, een actieve trappelende baby of maagzuur. Met een jonge baby sliep ik als ik geluk had een paar keer 2 uurtjes. Nu allebei de kinderen goed doorslapen begint mijn erger wordende slaapgebrek steeds minder langzaam erger te worden. Helaas ben ik nog niet op het punt dat ik niet meer moe ben. Dat zal nog een paar jaar duren. Nu heb ik geaccepteerd dat ik altijd moe ben en dat scheelt al een stuk.
-
De tijd voor jezelf waarvan je niet eens wist dat je die had. Laat gaan.
Toen ik nog geen kinderen had, dacht ik er niet bij na. Nu denk ik weleens dat ik niet genoeg heb genoten van de vrijheid die ik had zonder kinderen. Met een kleine baby had ik geen tijd om te douchen, mijn haren te wassen, te borstelen, mijn gezicht te verzorgen, naar de wc te gaan, enz. Ook op vakantie gaan is natuurlijk niet meer zoals het was. Als de kinderen op bed liggen heb ik nu even tijd voor mezelf en daarin doe ik dan het huishouden, mijn werk of ga ik slapen. Na een tijdje was ik eraan gewend en nu geniet ik van het feit dat ik lekker vroeg naar bed kan.
-
Privacy? Nergens voor nodig.
Vanaf mijn bevalling, waarbij ik met mensen erbij geplast, gepoept, gebloed en een kind gebaard heb, bestond privacy niet meer. Er is geen moment meer geweest dat ik alleen was. Ik heb daar nooit problemen mee gehad, maar ik ken genoeg mensen die dat erg lastig vinden. Nu ben ik zelfs erg goed in het multitasken als ik op de wc zit. De één probeert een krijtje onder de wc-deur door te proppen, de ander klimt op een krukje om haar handen te wassen, terwijl ze net kan lopen en nog instabiel is en ik probeer te plassen. Als ik geluk heb, hoeft er niemand op schoot, want dat maakt het nog een stukje uitdagender.
